سرخارگل از جنس اکیناسه (Echinacea)و از خانواده کاسنی¬ (Asteraceae¬) است. ریشه کلمه¬Echinacea ، كلمه يوناني اكينوز (Echinos)¬به معني خارپشت دریایی یا جوجه تیغی است. این گياه، علفي، چندساله و بومی قاره آمریکای شمالی است كه به صورت جمعيتهاي طبيعي در غرب كوههاي راكي در آمريكا تا آلبرتا، جنوب کانادا و خلیج مکزیک يافت مي شوند.

"نه" گونه گیاه اکیناسه از نظر سمیت شناسی توسط McGregor بر اساس آناتومی مقایسه ای و ریخت شناسی طبقه بندی شده است. اجزای گونه های آکیناسه، شامل پلی ساکاریدها، آلکیل آمیدها، مشتقات کافئیک اسید، فلاونوئیدها، اسانس های روغنی، پلی استیلن ها و مواد شیمیایی متفرقه (رزین ها، گلیکوپروتئین ها، استرول ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب) هستند. اینولین، ترکیب اصلی در ریشه گیاه Echinacea angustifolia است.

از میان "نه" گونه آکیناسه، گونه های Echinacea angustifolia ، E. purpurea و E. pallida معمولاً از نظر بالینی استفاده می شوند. مدتهاست که مشخص شده است که قسمت بالایی و ریشه های آکیناسه آنگستیفولیا (EA) و آکیناسه پورپورا (EP) دارای خواص ضد التهاب و تحریک کننده سیستم ایمنی است. به طور خاص، قسمت های بالایی و ریشه های EP، یک فعالیت ضد ویروسی قوی را از خود نشان می دهند و همانطوری که آنها یک اثر ویروس کش علیه ویروس آنفلوانزا، هرپس سیمپلکس ویروس و ویروس های کرونا دارند. آکیناسه پورپورا نسبت به آکیناسه آنگستیفولیا از نظر اثربخشی در مقابل ویروس های داخلی، اثر کمتری دارند (70-67).

آکیناسه باعث فعال سازی غیر اختصاصی سلول T (یعنی تبدیل، تولید اینترفرون و ترشح لنفوکین ها) می شود. اثر حاصل از آن افزایش میتوژنز سلول T، فاگوسیتوز ماکروفاژ، اتصال آنتی بادی، فعالیت سلولهای کشنده طبیعی و افزایش تعداد نوتروفیلهای در گردش است (73-71).

همچنین پلی ساکاریدهای آکیناسه برای تقویت فاگوسیتوز ماکروفاژ و تحریک ماکروفاژها، برای تولید مقادیر افزایش فاکتور کشنده تومور (TNF)، اینترفرون و IL-1، تخریب سلول های تومور در کشت بافت و مهار عفونت کاندیدا آلبیکنس در موشهای صحرایی آلوده به داخل وریدی با دوز کشنده (سلول 105 × 3) از C. albicans نشان داده شدند (74).

آکیناسین (یک محصول تجاری متشکل از آب E.pppurea در اتانول تثبیت شده) و همچنین اجزای پلی ساکارید آکیناسه برای تقویت بازسازی بافت و کاهش التهاب در مطالعات تجربی نشان داده شده است (71). این اثر ظاهراً تا حد زیادی به دلیل مهار آنزیم هیالورونیداز از طریق تشکیل یک مجموعه پلی ساکارید با هیالورونیک اسید، در نتیجه ساختار و یکپارچگی، ماتریس کلاژن را در بافت همبند و ماده زمینه ای حفظ می کند. علاوه بر افزایش تثبیت هیالورونیک اسید، آکیناسه باعث تحریک رشد فیبروبلاست و ساخت گلیکوزآمینوگلیکانها نیز می شود که یک هدف مهم در بهبود زخم ها است.

آب قسمت هوایی E. purpurea به همراه عصاره های الکلی و آبی ریشه ها دارای فعالیت ضد ویروسی بودند. برخی از ویروس های مهار شده در کشت سلولی شامل آنفولانزا، تبخال و ویروس های استوماتیت وزیکولار هستند (75). اگرچه برخی از اجزای آکیناسه (مانند آچیناکوزاید، سایر مشتقات کافئیک اسید، پلی ساکاریدها) ممکن است گیرنده های ویروس را بر روی سطح سلول مسدود کنند، اثرات ضد ویروسی ممکن است به دلیل مهار هیالورونیدازها باشد. بسیاری از ارگانیسم ها، هیالورونیداز را ترشح می کنند که باعث افزایش نفوذپذیری بافت همبند می شود و موجب می شود که ارگانیسم بیشتر تهاجمی تر شود (76).

عمل ضد ویروسی غیر اختصاصی آکیناسه باعث افزایش کشندگی سمیت سلولهای آلوده به ویروس و آزاد سازی اینترفرون می شود. اینترفرون ها به سطوح سلولی متصل می شوند، جایی که آنها سنتز پروتئین های داخل سلولی را تحریک می کنند که رونویسی RNA ویروس را مسدود کند (77).